«Οι ιστορίες μου είναι η αναγνώριση της μάνας και μια έμμεση επίκληση για σεβασμό, απευθυνόμενη σε όσους δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η λέξη».
Η Βιργινία Κοκκίνου είναι αφηγήτρια και διερμηνέας. Είναι μέλος της ομάδας «Χείλια… λένε παραμύθια» καθώς και της ομάδας The Talking Oak Company, με την οποία φτιάχνουν παραστάσεις στην αγγλική γλώσσα. Στο κατώφλι της αφήγησης την έφερε η αγάπη της να γνωρίζει συνεχώς νέες χώρες και νέους πολιτισμούς, ταξιδεύοντας όμως αυτή τη φορά με ένα τρόπο διαφορετικό, μέσα από τις λέξεις! Στις αφηγήσεις της - ως μάνα -, ακούει, συγχωρεί, αγκαλιάζει και συνδυάζει αρμονικά τη μουσική αλλά και τα εικαστικά!
Από μικρή μου άρεσε να ταξιδεύω σε καινούριες χώρες, να γνωρίζω άλλους πολιτισμούς αλλά και να ταξιδεύω μέσα από τις λέξεις. Νομίζω ότι ταξιδεύοντας ο δρόμος μου μ’έφερε στο κατώφλι της αφήγησης και των παραμυθιών μια και μπορώ να συνεχίζω το ταξίδι μου σε νοητούς κόσμους, να παίζω με τις λέξεις και να μοιράζομαι τη μαγεία των καινούριων κόσμων.
Σου έλεγε η μητέρα σου παραμύθια; Είσαι και εσύ μαμά. Αφήγείσαι συχνά παραμύθια στα παιδιά σου;
Η μητέρα μου μας έλεγε κάθε βράδυ παραμύθια. Τα περισσότερα ήταν δικά της, μας διάβαζε όμως και πολλά βιβλία. Μάλιστα στην παράσταση της Κυριακής έχω εντάξει μια από τις ιστορίες της. Στα δικά μου παιδιά, μέχρι να ξεκινήσω την ενασχόληση μου με την αφήγηση έλεγα κι εγώ πολλά δικά μου. Έκτοτε βέβαια το παραδοσιακό παραμύθι έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, με τα παιδιά μου πλέον να γίνονται ενίοτε κι αυτά μικροί αφηγητές.
Ασχολείστε ενεργά με την αφήγηση;
Η αφήγηση καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο χώρο στην επαγγελματική μου ζωή. Πέρα από τις δουλειές που κάνω μόνη μου, είμαι μέλος της ομάδας Χείλια… λένε παραμύθια μαζί με την Καλλιόπη Λιαδή και την Πέγκυ Καραγιάννη καθώς και της ομάδας The Talking Oak Company, οπου με τον ηθοποιό Γιαννη Ασκαρογλου φτιαχνουμε παραστάσεις στην αγγλική γλώσσα.
Η επόμενη παράστασή σου έχει σαν θέμα την μητέρα. Γιατί επέλεξες αυτό το θέμα;
Η παράσταση της Κυριακής είναι αφιερωμένη στη μητέρα. Γιορτή της μητέρας και επέλεξα να τιμήσω αυτό το τόσο αγαπημένο σε όλους μας πρόσωπο μέσα από ιστορίες που πρωταγωνιστεί η ίδια. Η μητέρα είναι και θα είναι εμβληματικό πρόσωπο στη ζωή κάθε ανθρώπου. Όσο και αν οι παραδοσιακοί ρόλοι έχουν αλλάξει, όσο και αν η μητέρα έχει αναλάβει και άλλους ρόλους εκτός από την ανατροφή των παιδιών, είναι πάντα εκεί, να ακούσει, να συγχωρέσει, να αγκαλιάσει και να δώσει αγάπη. Ίσως με αυτή την παράσταση να θέλω περισσότερο να απευθυνθώ στις γυναίκες μάνες, που χαμένες μέσα στην πολυπλοκότητα των σχέσεων και των προσωπικών αναζητήσεων, καμιά φορά αμφιβάλουμε για τη δύναμή μας και αμφισβητούμε τις επιλογές μας. Φτάνει όμως να κοιτάξουμε τα μικρά πλάσματα που μας περιβάλλουν, που μας αγκαλιάζουν και ενίοτε… μας βασανίζουν για να νιώσουμε το μεγαλείο της μητρότητας.
Ποια μάνα επιλέγεις να αναδείξεις μέσα από τις ιστορίες σου για την μητέρα;
Οι γυναίκες στις ιστορίες που επέλεξα είναι όλες θαρρετές. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά, ακόμη και όταν χάνουν το παιδί τους. Παλεύουν να σώσουν και να κερδίσουν τα παιδιά τους, τα βάζουν με ζώα, δράκους και στοιχειά και δεν λογίζουν κανένα εμπόδιο. Οι ιστορίες μου είναι η αναγνώριση της μάνας και μια έμμεση επίκληση για σεβασμό, απευθυνόμενη σε όσους δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Πες μας λίγα λόγια για το δώρο στη μητέρα που ετοιμάζουν τα παιδιά στο τέλος της παράστασης;
Για το τέλος, έχουμε ετοιμάσει μια κατασκευή, ένα δώρο για τη μητέρα. Είναι ένα δέντρο φτιαγμένο από τις παλάμες των παιδιών, το οποίο θα στολιστεί με χάρτινες καρδούλες. Γιατί επέλεξα το δέντρο; Γιατί το δέντρο είναι η γείωση, η σύνδεση μας με τη γη, με τις ρίζες μας. Όπως οι ρίζες του βυθίζονται βαθιά στο χώμα και το κρατάνε στέρεο και δυνατό, έτσι και η μητέρα για τον καθένα μας είναι ο συνδετικός μας κρίκος με το σπίτι, την οικογένεια, τη ζωή. Βλαστήσαμε από τους χυμούς της ρίζας της και μεγαλώσαμε πάνω στα κλαδιά της. Μας φύσηξε πνοή και μας έσπρωξε να απλώσουμε τις δικές μας ρίζες στο δικό μας χώμα.
Στην παράσταση συμμετέχει και ο μουσικός - αφηγητής Εμμανουήλ Παλιάκης. Τον ρωτήσαμε ποιος είναι ορόλος της μουσικής σε μια τέτοια παράσταση;
Ο ρόλος της μουσικής στην αφήγηση είναι διπλός. Βοηθάει καταρχήν τον αφηγητή να κρατήσει σταθερό ένα ρυθμό, να αλλάξει διαθέσεις αναλόγως τη συναισθηματική κλιμάκωση της ιστορίας, να πάρει μια ανάσα ανάμεσα στις ιστορίες. Παράλληλα, λειτουργεί θετικά και για τον θεατή. Η μουσική βοηθάει τον θεατή να χαλαρώσει, να μπει πιο εύκολα μέσα στην ιστορία, να ακολουθήσει το ρυθμό του ήρωα ή του αφηγητή. Τα τραγούδια άλλοτε κάνουν την ατμόσφαιρα πιο ανάλαφρη κι άλλοτε φορτίζουν συναισθηματικά την αφήγηση. Σε κάθε περίπτωση η μουσική σίγουρα ζωντανεύει μια αφηγηματική παράσταση.
----------------------------------------------------------
ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ
Για παιδιά από 4 ετών και άνω και για μεγάλους
Κυριακή 14 Μαΐου 2017, 12:00
Μία αφηγηματική παράσταση με ζωντανή μουσική αφιερωμένη στη Γιορτή της Μητέρας. Ακολουθεί εργαστήριο δημιουργίας ενός δώρου για την Μητέρα.
Ιστορίες τρυφερές, ιστορίες γεμάτες ηρωισμό, ιστορίες κάποτε σκληρές μα όλες γεμάτες αγάπη.
